Adolf Pilch

Ur. 22.05.1914 r. w Wiśle, pow. Cieszyn. Ukończył Wyższą Szkołę Techniczną Wawelberga w Warszawie. Po studiach skończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty 26. Dywizji Piechoty. W 1939 r. nie zmobilizowany. W grudniu wyruszył na Węgry, by przedostać się do Francji. Tu zostaje wcielony początkowo do 9. Pułku Piechoty, a następnie 8. Pułku Piechoty 3. Dywizji Piechoty. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii trafia do 24. Pułku Ułanów 10. Brygady Kawalerii Pancernej, gdzie zgłosił się do służby w kraju.

Przeszkolony w dywersji. Ukończył szkolenie spadochronowe i uzyskał prawo do noszenia zwykłego znaku spadochronowego nr 1103, a za skok do kraju otrzymał wianek do znaku nr 1537 (bojowy znak spadochronowy 1103/1537).

Zaprzysiężony 28.08.1942 r. Skakał do kraju w ramach operacji lotniczej „Saw” w XX ekipie nocą z 16 na 17.02.1943 r. na położoną 21 km na południowy wschód od Piotrkowa w widłach rzek Pilicy i Czarnej placówkę odbiorczą „Koń”. W kraju dostał przydział do Okręgu AK Nowogródek jako dowódca batalionu piechoty w Zgrupowaniu Stołpce. 1.12.1943 r. udaje mu się ujść z niewielką grupą partyzantów z okrążonego przez sowiecką partyzantkę zgrupowania. Od tej pory stanął na czele zgrupowania liczącego w lipcu 1944 r. 800 dobrze wyszkolonych i uzbrojonych ludzi, których wraz z ich rodzinami przeprowadził do Puszczy Kampinoskiej. Tam podczas powstania na krótko został dowódcą zgrupowania „Palmiry-Młociny”. Po klęsce pod Jaktorowem ponownie objął dowodzenie nad swymi ocalałymi żołnierzami, stając na czele Samodzielnego Oddziału Partyzanckiego „Doliny”. Od końca października do listopada 1944 r. był dowódcą 3 Batalionu 25 Pułku Piechoty AK w Podokręgu Piotrków. Po rozformowaniu Pułku znów na czele Samodzielnego Oddziału Partyzanckiego „Doliny”.

Podczas swej działalności partyzanckiej stoczył 235 bitew i potyczek. Wiedząc jaki los czeka go z rąk NKWD wyjechał w 1945 r. do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do Centrum Wyszkolenia Piechoty.

Pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował początkowo jako kamieniarz i przy produkcji lodów, a później w dziale finansowym Narodowej Służby Zdrowia. Zmarł 26.01.2000 r. Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V klasy, 4-krotnie Krzyżem Walecznych, King’s Medal of Courage. Działał czynnie w środowisku kombatantów AK i był m.in. prezesem koła AK oraz koła cichociemnych, a także członkiem kapituły Krzyża Armii Krajowej. Napisał „Wyrzucono nas na rejon”, „Zapoznanie z lasem”, „Sprzymierzeńcy”, „Oddzielili pięciu”, „Wypad na Truskaw”, „Szwadron na koń” w „Drogi cichociemnych” oraz „Partyzanci trzech puszcz” (Warszawa 1992).